zdzicz|eć

pf (zdziczeję, ał, zdziczeli) vi 1. (stać się dzikim) [roślina, zwierzę] to run wild

- ogród zdziczał the garden has run wild ⇒ dziczeć

2. przen. (stać się niecywilizowanym) [osoba] to run wild

- obyczaje w tym kraju zupełnie zdziczały the customs in this country have become totally barbarian ⇒ dziczeć

3. przen. (w samotności) [osoba] to become a recluse

- trudno nie zdziczeć na tym odludziu you’ll become a recluse living in this hole pot. ⇒ dziczeć